insanı ruhsuzlaştıran şeyler

bunların başını şu çeker; (bkz: insanlara güvenmemek)

(bkz: şeytanla anlaşma yapıp ruhunu satmak)

sevgisizlik, sevilmediğini ve sevilemeyeceğini yahut sevemeyeceğini düşünmek. Bir insanın ruhunu incitecek onu bedeninden uzaklaştıracak belki de tek şeydir.

Tanınmayan tenler gerçi ruhsuzlaştırmaz hiçbir şey bana kalırsa ruhu kaybeder insan

çok değer verdiğinde değersizleşiyorsun. sonra da değersizleşe değersizleşe kimseye değer vermemeye başlıyorsun, sonra ruhsuzlaşıyorsun. hata bizde belki de ne diye değer bilmeyen insanlara değer veriyoruz ki

Çevresindeki insanlar tarafından yok sayılmak. Bir şeye üzüldüğünde ya da canın sıkkın olduğunda bunu görmezden gelmeyi bırak farketmeye bile tenezzül etmemeleri. Hal böyle olunca onların tepkisizliği bulaşıcı bir hastalık gibi bu eyleme maruz kalan kişiye de geçer ve sarmaşık misali dört bir yanını kaplar. Aynı parazit bir mantarın bir ağacı çevreleyerek öldürmesi gibi insanlar da sizin duygularınızı; yüzünüzdeki en gerçekçi o tebessümü öldürür ve aynı o görkemli ağacın yapraklarını kaybederek, bünyesinde su kalmaması sonucu kuru bir dala evrilmesi gibi sizden de ruhsuz, mimikleri olmayan yaşan bir ceset yaratırlar.

Hayallerinin bir bir suya düşmesi. İşte o ruhsuz benim, bütün hayallerini suda boğmuş kişi. Sadece gün doldurmaya devam ediyorum hayatta çünkü ruhsuz olduğum kadar ölmekten korkacak kadar salağım da

:')

Bazen mesleği Mesela bir sağlıkçı sürekli ölümü hayatın acı tarafını gören biri hayata karşı duyarsızlaşıyor üzüntü hissini törpülüyor Bazen ailesi Sevgiyi ailesinde görmeyen birine dışardan sevgiyi öğretmek sadece öğretmeye çalışmak oluyor Bazen çevresi Hiç kimse tarafından sevilmediğine inanan biri kimse için fedakarlık yapmak istemiyor kimse için kendinden ödün veremiyor kalabalıklar içinde yalnızlaşıyor Ben işim gereği hayatın zorluklarını görmüştüm 90 yaşında birine ilk kez sarılmıştım hayatında, sarılmak bu muymuş diyip ağlamıştı Allah rahmet eylesin

Hayal bile kuramayacak derecede umudunun kalmaması